αδέσποτα όνειρα με κυριεύουν
άδειες μέρες
άδειοι πόνοι, αυτόφωροι
λέξεις και φυγές χωρίς νόημα
μη πεις τίποτα
μείνε απέναντι
κοίτα το πάτωμα και το καθρεφτάκι σου
ο πονοκέφαλος από το χθεσινό μεθύσι σε φοβάται
παραμένει όμως αδυσώπητος και αειθαλής
μέχρι να τον νικήσεις μ' ένα χάπι
σαν ειρωνεία, σαν ειρήνη
σαν ερημιά του σύμπαντος
και μοναξιά της γης
φυγές αδέσποτες με περιτριγυρίζουν
εκεί που άδειο κενό μυρίζει
φυγές χωρίς νόημα
φυγές που δε σώζουν
εκεί που όλα τα αεροπλάνα
παρακαλούν να γίνουν υποβρύχια
μα δεν έχουν το θάρρος να βουτήξουν
Ελσίνκι 2000
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου